Terug naar school - worst teacher ever

We zijn weer die tijd van het jaar. Een nieuw schooljaar start.

De spanning hangt in de klaslokalen, nieuwe boeken en bijhorende boekentassen werden gekocht, de eerste schooldag-outfit hangt gestreken klaar – en we hopen dat Covid19 er geen stokje voor steekt.

En OK - mijn peuter is nog te jong en gaat voorlopig enkel naar zijn crèche-klasje (maar toch ook trots met zijn rugzakje), dus ik ben (nog) geen mama die aftelt en met een klein hartje haar kind afzet aan die poort voor de 1ste maal.

Maar deze dag doet me wel denken aan mijn schoolcarrière, en dan specifiek aan mijn secundaire school-ervaringen. 20 jaar – mijn god, 20 (!) jaar – geleden startte ik vol trots, vol verwachting in klas 1C, het eerste moderne. Nieuwe mappen, handboeken zelf gekaft (met hulp van mijn moeder want die hoekjes waren toch tricky) en een gretige honger naar nieuwe kennis, naar me “groot en volwassen” voelen.

Veel leerkrachten bleven me bij doorheen mijn schoolcarrière. De ene wegens de humor die hij in de lessen stak, de andere dan weer door de vele, zware huistaken die werden meegegeven maar waar ik nu over schrijf is die ene leerkracht – slechts 1 jaar gehad – die mijn schoolcarrière zo beïnvloedde dat ik 20 jaar later er nog niet goed van ben.

Uiteraard noem ik geen namen, en ik kan me inbeelden dat andere leerlingen die hij had doorheen zijn carrière, misschien wel met een leuk gevoel terug denken aan zijn lessen want hij kende heel zeker zijn vak, maar Mr. X die Economie gaf – ik was geen fan van je lessen, van je ongelooflijke ingewikkelde regeltjes naar met welk kleur balpen we wat mochten noteren, laat staan dat er Tipp-Ex werd gebruikt .

Het lef van die leerling, de horror voor jou! Dit zorgde prompt voor het verscheuren van de ingediende taak door jou en de eis dat de taak de dag erna correct en foutloos, Tipp-Ex-vrij werd ingediend, en van je negatieve attitude naar leerlingen die niet de toppers waren in je leerstof.

De vaak herhaalde uitspraken dat ik dom was, dat ik beter naar het TSO zakte, dat ik nooit verder zou raken blijven me nog steeds bij. Ik “zakte” uiteindelijk naar het TSO en studeerde af in Handel-Talen en ging daarna door tot het behalen van mijn bachelor-diploma. Ik heb geen spijt van die wijziging in afstudeerrichting gezien die uiteindelijk een betere aansluiting was naar mijn interesses, maar je intonatie, je manier waarop je toen overduidelijk aangaf dat TSO in jouw ogen minder was en dus onbelangrijk was om nog enige moeite voor te doen – dat was zo kwetsend en beïnvloedde uiteindelijk toch jammer genoeg de eerste jaren mijn school-gevoel.

Ik hoop voor je studenten die na mij kwamen, dat die visie wijzigde. Ik hoop dat die giftige woorden andere jonge mensen niet dom deed voelen, en vooral dat mocht het wel nog zo zijn, die andere leerlingen dit niet blijven nadragen en hun meerwaarde beseffen.

Einde van mijn kleine “rant” hier – en in alle eerlijkheid: dit is 20 jaar geleden en dit plaatste ik al lang in het verleden. Zelden tot nooit denk ik hier nog aan terug, met uitzondering van het schrijven van deze blogpost uiteraard.

Ik ben ervan overtuigd dat leerkrachten die op deze manier denken en handelen nagenoeg onbestaand meer zijn en weet dat die leerkracht indertijd ook in de minderheid was. Nagenoeg alle leerkrachten die ik heb gehad, hebben me positief beïnvloed en denk ik met een leuk gevoel aan terug.

Aan iedereen, leerling en leerkracht, mama en papa, een leuk schooljaar gewenst met zo min mogelijk Covid-tussenkomst!